UN AMOR QUE ES FALSO

 Olga Naumovska

S. Macedonia

UN AMOR QUE ES FALSO

Insectos ligeros, descansos cargados de pensamiento...

Los recuerdos solo pesan mientras los lleves dentro de ti.

Dale una mano a la oportunidad

en la indiferencia instantánea del disturbio presente.

Un verdadero amante está ausente

cuando hay que dar sentimientos sinceros,

Pesadilla del mal muerto, lo arruina.

Me estoy cansando de historias reales

que niegan el engaño.

Falsa es la flor unida a tu rover,

la memoria del autoengaño,

Voy a romperlo,

buscando un medio de anulación.

Un extraño caminar en mis pensamientos cansados,

que se han desvanecido como una tela en el sol de julio.

Aquí mueren los pensamientos, con miedo de convertirse en degenerados, con individuos sin importancia.

El hilo del amor se oculta en la garganta de la soledad,

objetivo de las consecuencias de la agitación,

era como una roca que no suspira,

solo a veces deja pensamientos comidos por el miedo.

Se fue al olvido, su risa fuerte,

su mirada vacía que no ofrece nada...

Dulces palabras aliviarán la tristeza

qué ha puesto en su pecho.

¿Vale la pena dedicarle tiempo a un amor irreal?

En el pantano de la juventud, en un océano de pensamientos locos

Estábamos locos, pero nos convertimos en un mar pacífico...

espejo de la unicidad celestial.

Amor irreal es un episodio demasiado feo,

que consumirá tu alegría.

Donde la juventud se ha roto, hacen espinas sin vallas sin rostro, están agudizando la justicia en vergüenza.

Palabras que saltan juegan en un libro blanco,

Haces un bordado, leído por la mejilla, por el reflejo

después de las peleas, las letras no están claras,

como la historia de la vida es incomprensible,

cuando probé la amargura.

Te veo con incertidumbre como un hada tranquila,

escondido detrás del silencio de la estupidez.

Mis queridos recuerdos que se hunden en el pasado,

testigo de una línea de tiempo de amor romance.

Олга Наумовска

С.Македонија

НЕСТВАРНА ЉУБОВ

Светлечки инсекти, мислата оптоварена растура...

Спомените тежат само додека ги носиш во себе.

Подај ѝ рака на случајноста

во миговно безличие на присутно бунило.

Вистинскиот љубовник отсуствува

кога треба да подари искрени чувства,

Кошмар од мртво зло, урнатини го красат.

Се уморив од вистински приказни

кои ја одрекуваат заблудата.

Лажен е цветот прикачен на твојот ревер,

споменот за самозалажување,

ќе го откорнам,

барајќи средство за поништување.

Чудна прошетка на моите излитени мисли,

кои избледиле како ткаенина на јулско сонце.

Овде мислите умираат,се плашат да не се претворат во дегенерик,со неважни поединости.

Нишката на љубов зачната во јатката на осаменоста,

таргет од последиците на немирот,

беше како карпа,која не воздивнува,

само понекогаш испушта мисли подјадени од страв.

Замина во заборав,неговото гласно смеење,

неговиот празен поглед кој не нуди ништо...

Слаткоречиви зборови ќе ја разблажат тагата

што подлегнала врз градите.

Вреди ли, да се арчи времето за нестварна љубов?

Во мочуриштето од младоста,во океан на луди мисли

луди бевме, но станавме мирно море...

огледало на небесните уникати.

Нестварна љубов е премногу грда епизода,

која ќе ти ја потроши радоста.

Таму каде што младоста распупела,трња безлични огради прават,правта во срма ја точат.

Зборови скокотливи играат по бела книга,

чиниш вез везат,читај по образот,по одразот

по борите,буквите се нејасни,

како што е неразбирлива приказната за животот,

кога ја вкусив горчината.

Те гледам со несигурност како мирно бајче,

затскриен зад молкот на глупавоста.

Моите драги спомени тонат во минатото,

сведок на временска рамка од љубовна романса.