MADRE

 

МАЈЧИЦЕ

Како душа изгубена
гласот ти трепери,
ја виде немоќта и
не можеш да станеш,
да го видиш својот дом,
својот кревет,
вазната со цвеќе,
очилата за далеку и блиску.
Во тебе се превриваше,
различми мисли,тешки болни ,
па надежни,
ја косеа твојата душа,
твојот дух.
Низ плачот проговори,
Тоа е мојата душа,немирна
не можам,против себе
а креветот безмилосен те опколил...
Ја спремам твојата облека
како на девојка со руво
и се прашувам ...како ќе ти биде
Дали некогаш повторно
ќе пиеме кафе,
ќе шеткаме низ градот...
Колку се твоите очи искрени,
како на дете, дете....
ја милувам твојата рака, образи,
ја милувам твојата облека,
мирисот твој , нејзин,
ме ранежнува..
Знај, Мајчице
Јас многу Те сакам.....

Менче Кадинец
Македонија

 MADRE

Como un alma perdida

Tu voz está temblando,

Vi la impotencia y

No puedes levantarte,

para ver tu casa,

su cama,

jarrón de flores,

Las gafas para lejos y cerca.

Estaba hirviendo en ti,

pensamientos diferentes, gravemente enfermos,

tan esperanzador,

Cortaron tu alma,

Tu espíritu.

Él habló a través del clamor,

Esa es mi alma, inquieta

No puedo, contra mí mismo

Y la cama te ha rodeado sin piedad...

Voy a tener tu conjunto listo

como una niña con ropa

Y me pregunto... cómo será

Lo hiciste nunca más

vamos a tomar café,

Caminaremos por la ciudad...

Cuán honestos son tus ojos,

como un niño, un niño....

acaricia tu mano, mejillas,

acaricia tu ropa,

Tu aroma, la de ella,

me eleva..

Lo sabes, Madre

Te quiero mucho.....

Menche Kadinec

Macedonia